Młodzież dała przykład jak świętować mamy

2018-11-27 12:11:23(ost. akt: 2018-11-27 12:15:16)
gietrzwałd

gietrzwałd

Autor zdjęcia: Dariusz Całka

Wszystko zaczęło się od koronacji. Kogo? Oczywiście, że Bolesława Chrobrego. Pierwszy król Polski zasiadł na tronie w... Gietrzwałdzie podczas spektaklu słowno-muzycznego pt.: "Radosna niepodległość" przygotowanego z okazji stulecia odzyskania niepodległości.
Podczas spektaklu, który odbył się w sali gimnastycznej gietrzwałdzkiego gimnazjum, niczym w kalejdoskopie, można było zobaczyć najważniejsze wydarzenia z historii Polski. Pierwszy akt był swoistą koronacją Bolesława Chrobrego. Była jego żona Oda, był i biskup, były i korony. Koronacji towarzyszyło czterech tańczących błaznów lub jak kto woli - wesołków z charakterystycznymi czapkami zakończonymi dzwoneczkami. Błazen na historycznym dworze królewskim odgrywał szczególną rolę: był prześmiewcą, a zarazem doradcą króla. Mówił mu to, czego innym nie wypadało. To właśnie błazny zabrały gietrzwałdzką widownię w podróż po dziejach Polski przewijając się niemal w każdej scenie.
- W ten sposób chciałam nawiązać do postaci Stańczyka. Miało być radośnie, a zarazem refleksyjnie - o pomyśle na spektakl mówi Alicja Kucharzewska-Samko, jego reżyserka i zarazem nauczycielka. Do spektaklu przygotowywała się czytając historyczne książki, również dla dzieci oraz oglądając dziesiątki przedstawień. Inspiracją był dla niej również musical "Piloci".

Bohaterami spektaklu byli niewątpliwie uczniowie szkoły podstawowej, gimnazjum gminnego w Gietrzwałdzie i co ciekawe - absolwenci.
- Wszyscy byliśmy zgrani i dzięki pani Alicji doskonale wiedzieliśmy, co w danej chwili mamy robić - po występie dzieliła się Julia Kowalska, uczennica klasy ósmej gietrzwałdzkiej podstawówki. - W czasie samego przedstawienia było bardzo dużo stresu, ale i szczęścia.
Podczas spektaklu nie mogło zabraknąć husarii, najbardziej malowniczej jazdy w historii. A jeżeli husaria, to musiało być zwycięstwo pod Wiedniem z 1683 roku i piosenka autorstwa Ernesta Brylla "A te skrzydła połamane, deszczem, ogniem wysmagane...". Kolorytu przedstawieniu nadawały puszczane w tle sceny, m.in. z husarskiej bitwy. Dbali o to, zaangażowani w widowisko nauczyciele z gietrzwałdzkiej szkoły. Raczej niewidoczni, spędzili godziny na próbach, aby wszystko poszło jak należy. Patriotyczny wieczór uświetnił Chór Warmii i Mazur, pokazując się w czasie spektaklu kilkukrotnie. W jednej ze scen zaśpiewała sama pani reżyser w duecie z Kubą Opęchowskim z zespołu Dobre Wino.

W tym miejscu zachodzi pytanie: czy niebanalną inicjatywę kulturalną można zorganizować tylko w większym ośrodku i do tego z zawodowymi aktorami? Nie! I nie chodzi tutaj tylko o przysłowiowe "ciarki na plecach", których nie brakowało. Różnorodność artystycznego wyrazu, zwroty akcji i zaangażowanie młodych aktorów, to tylko kilka elementów składających się na wyjątkową całość. Dużą rolę podczas spektaklu odgrywała prostota przekazu. Dzięki temu widownia mogła przenieść się w czasie...
W jednej ze scen rosły Konrad z klasy ósmej trzymając w dłoniach głośnik wypowiada słowa: Halo, halo tu Warszawa! Weszliśmy w stan wojny. Wszyscy jesteśmy żołnierzami... Albo scena z obozu koncentracyjnego i moment "przywitania" przybyłych tam więźniów. Słowa Marka, absolwenta gietrzwałdzkiego gimnazjum, przebranego w niemiecki mundur wybrzmiały jak w najgorszym śnie: Tutaj żadnej pory roku oprócz zimy nie ma!
Było również o marzeniach i piosenka o tym, aby młodość władała Polską. Więc... niech młodość włada Polską!
Gietrzwałd 2
Dzięki młodzieży spektakl zawierał w sobie niesamowity ładunek autentyczności. Uczniowie nie grali kogoś, kim nie są. Nie potrzeba im również wyszukanych słów do określenia czym jest dla nich patriotyzm.
- Jest zarówno wiarą, jak i miłością - powiedział Mateusz Zygmunt, kolega z klasy Julii. - Żeby być patriotą wcale nie trzeba tracić życia na rzecz ojczyzny, bo biorąc udział w takim przedstawieniu, również jestem patriotą.
Leszek Orciuch, dyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Gietrzwałdzie:
- Chciałbym podziękować uczniom, za artystyczne doznania, które po raz kolejny dostarczyli widzom, Alicji Kucharzewskiej-Samko za jej nadzwyczajne umiejętności oraz nauczycielom z obu gietrzwałdzkich szkół za pracę wykraczającą poza zawodowe obowiązki. W tym, co się zadziało podczas przygotowań, jak i samego spektaklu dostrzegam nadzwyczajną umiejętność budowania lokalnej więzi. Nie często zdarza się, aby uczniowie, jak i absolwenci szkoły po swoich zajęciach pędzili wieczorem na „stare śmieci” i spali na podłodze ucząc się trudnych tekstów i układów tanecznych. Przekopując szafy i strychy w poszukiwaniu rekwizytów wkręcili w to wszystko swoich rodziców. Właśnie w ten sposób buduje się wspólnotę i to pomimo różnic.
Wojciech Kosiewicz

wienia, a uczniowie brali udział w konkursach o tematyce niepodległościowej.


Gietrzwałd 5
fot. Dariusz Całka


2001-2024 © Gazeta Olsztyńska, Wszelkie prawa zastrzeżone, Galindia Sp. z o. o., 10-364 Olsztyn, ul. Tracka 5